در عصر حاضر، فناوری در متحول‌کردن عرصه‌های گوناگون زندگی نقشی بی‌بدیل ایفا می‌کند و آموزش نیز از این قاعده مستثنا نیست. میزهای چندلمسی، به‌عنوان یکی از نوآورانه‌ترین ابزارهای آموزشی، توجه بسیاری از مراکز آموزشی در سراسر جهان را به خود جلب کرده‌اند. این میزهای تعاملی، با قابلیت پشتیبانی از چندین کاربر به‌طور هم‌زمان، فضایی پویا و جذاب برای یادگیری مشارکتی و خلاقانه فراهم می‌کنند. تحقیقات کشورهای پیشرو نشان می‌دهد، استفاده از میزهای چندلمسی در آموزش می‌تواند مزیت‌های قابل‌توجهی به همراه داشته باشد، از جمله افزایش تعامل و مشارکت دانش‌آموزان، ارتقای مهارت‌های تفکر انتقادی و حل‌مسئله، دسترسی به محتوای آموزشی متنوع، تسهیل یادگیری شخصی‌سازی‌شده، بهبود مهارت‌های ارتباطی و همکاری، افزایش انگیزه و علاقه دانش‌آموزان به یادگیری و آماده‌سازی دانش‌آموزان برای دنیای آینده. با این حال، استفاده از این ابزارها با چالش‌هایی مانند هزینه بالا، نیاز به آموزش معلمان و دسترسی به اینترنت و تغییر نگرش نیز همراه است که با برنامه‌ریزی صحیح، سرمایه‌گذاری مناسب و همکاری تمام ذی‌نفعان، می‌توان آن‌ها را به‌طور مؤثری در نظام آموزشی به کار گرفت و شاهد تحولات مثبتی در یادگیری دانش‌آموزان بود.

استفاده از مدل‌های یادگیری تلفیقی توسط معلمان

با توجه به تغییرات حاصل از شرایط همه‌گیری جهانی کرونا در دو سال اخیر، آموختن و کسب مهارت‌های تدریس با فناوری‌ها، ابزارها و روش‌های مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات، از ضروریات شغل معلمی در دوران جدید است. گرچه این میراثی به‌جامانده از کروناست که برنامه‌ریزی‌نشده و بدون آمادگی قبلی اتفاق افتاد، اما از کنار آثار مثبت و خیره‌کننده آن نیز به راحتی نمی‌توان گذشت. یکی از بهترینِ این آثار، ارتقای مهارت‌های فناورانه معلمان است؛ مهارت‌هایی که هر چند اکتساب آن‌ها اجباری از شرایط به وجود‌آمده به حساب می‌آید، ولی پله پرتابی شد برای معلمان و به جرئت می‌توان گفت حاصل این دو سال با چندین سال تلاش از سوی آن‌ها برابری می‌کند.